Nireekshana - II

నిరీక్షణ - II

'నేస్తం', అంటూ నా కోసం
నీ స్నేహం జత చేసావు.
నాకే తెలియని, ఇక ఫై మరువని
నడకను నాకే నేర్పావు. 
 
తీరం అంతు ఎంతైనా,
అలలకు అలసట కలిగేనా ?
మన దూరం కరిగిన నా

కలలకు నీ ఊహే అందెనులే.

చెదిరిన కల మన గతమైనా ,
చెరగని రూపం నీదేలే .
పెదవులపైనా చిరునవ్వైనా
కలిగిన అది నీవేలే...

గెలుపు ఓటమి తేడా తెలియని
చెలిమే మనలో చిగురించేనా.
పసిపిల్లలమై మనసులు తడిసిన,
ఇరువురి కనులే చమరించేనా.

మౌనం కూడా మన భాషేనా ?
హృదయం తొంగి చూస్తుంది.
తెలుపని మాటలు ఎన్నో ఉన్నా,
మన భావం ఒక్కటయ్యింది.

చలనములేని క్షణములు ఎన్నో
సరసకు రమ్మని పిలిచేలే...
రోజు నీకై వెతికే కనులకు ,
జన్మంతా ఇక నిరీక్షణలే.....

-కొన

PS: This is a sequel to the poem "Nireekshana" which I wrote 4 yrs ago. Appreciate if you could drop your comments.